De Polen Overspoelen Ons Land
‘De Polen overspoelen ons land’ lees ik in de Telegraaf. ‘Ze zetten de deur alleen maar wagenwijd open’, ‘Er is een Poolse invasie’. ‘Ons land’ herhaal ik stilletjes in gedachten. ‘Ze, de Polen, wagenwijd open, overspoelen, invasie’. Flinke taal. Een bezorgdheid ontstaat al snel na het lezen van het stuk, er-run-stig-ge zorgen, zorgen. Ik maak een simpelen rekensom, Nederland is een klein land waar maar liefst 16,3 miljoen mensen wonen in de relatieve welvaart van een Bruto Nationaal Produkt van 26.292 Euro. Polen is daarentegen een groot land met 38,5 miljoen inwoners die in grote armoede leven met een Bruto Nationaal Produkt van 5.409 Euro. Tel uit je winst en die winst stroomt aldus de wet van de communicerende vaten, x Polen van a naar b met een druk die relatief is aan de inkomensverhoudingen. Volgens het Ministerie van Sociale Zaken werken er momenteel 100.000 Polen in Nederland. Werken weliswaar, belasting betalers. 0,1 Op 16,3, dat is 0,61 procent.
New York telde bij de laatste census 8,2 miljoen inwoners, de helft van het aantal inwoners van de stadsprovincie Nederland, waarvan 213,447 van Poolse herkomst, oftewel 2,6 procent, relatief meer dan 4 keer zoveel Polen in New York als in Nederland. In heel Amerika wonen trouwens 10 miljoen etnische Polen op een bevolking van 300 miljoen, dat wil zeggen 3,3 procent, waarvan de grootste concentratie in Chicagoland in Chicago, Illinois woont. Toeval wil dat ik in Greenpoint, Brooklyn woon. De wijk staat bekend als ‘Little Poland’. Het is alles wat je van een ethnisch ghetto kunt verwachten, er wordt in de eerste plaats geen Engels maar Pools gesproken, er woont een vrijwel homogene bevolking van Polen, met eigen Poolse produkten en Poolse winkeltjes, het ‘Polish National Home’, de stille Poolse alcoholist die in een deurportiek slaapt, en natuurlijk met een katholieke kerk die elke dag bomvol zit, terwijl op de meeste zon- en feestdagen de trouwe gelovigen de straat op het herbenoemde Paus Johannes Paulus plein vullen. Het enige verschil, ik sta er nooit zoveel bij stil dat er zoveel Polen zijn eigenlijk.
Toeval wil ook dat mijn Amerikaanse vrouw twee jaar in Polen woonde, toen zij in het Peace Corps diende. Om die reden ben ik ook zelf vaak in Polen geweest. Bovendien wil het toeval dat mijn oom van 12 ambachten en 13 ongelukken, destijds een Pools dating-bureautje runde, een Poolse vrouw trouwde, en zodien mijn neefje half Pools is. Ik herinner me van die oom vooral dat hij zich altijd beklaagde over het gebrek aan respect van Nederlandse vrouwen voor hun man, en dat Poolse vrouwen echte lieve en zorgzame vrouwen waren vergeleken van Nederlandse vrouwen die er bij hem, en zijn honderden klanten die elk 200 Euro voor een gids betaalden, nooit zo goed vanaf kwamen. In 2001 waren er 646 Poolse bruiden op 82.600 huwelijken, oftewel 0.78%, en toen het nog over mooie Poolse bruiden ging hoorde ik niemand over een Poolse invasie. Ja ach, en wat moet een mens daar dan mee? Eigenlijk niets, ware het niet dat de Telegraaf ook een bar eigenaar uit Rotterdam citeert onderaan het artikel: ‘Tachtig procent van die Polen zijn malloten. Het is smerig volk. Ze hebben geen manieren en geen respect voor vrouwen.’ En wat moet je daar dan mee, met zo’n sympathieke uitspraak van zo’n keurige Rotterdamse middenstandsman? Ook niets eigenlijk.
Wat mij nog meer bevreemd aan dit veranderende Nederland is dat de noodklok geluid werd vol goede bedoelingen zonder twijfel door meneer Hamit Karakus, een Turk van de PvdA en wethouder van Wonen en Sociale Zaken in Rotterdam. Maar het waren toch juist de Turken, de Marokkanen en op de eerste plaats de PvdA die de oorzaak waren van alle problemen en de desintegratie van de multiculturele samenleving in Nederland, van het falen van, en het naar de knoppen gaan, en alle eindeloze bakken ellende, de tering rotzooi, de kut politiek, en ik weet het beter? En wat moet ik daar dan mee, met dat oeverloze gezeik en gezever, dat Turken wijzen op de invasie van Polen in Nederland, dat de Islamieten gaan vrezen overspoeld te worden door Katholieken? En wie zegt dat de Polen zich niet gaan aanpassen? En wat dan nog? Het lijkt wettelijk een onmogelijkheid om de een wel en de ander niet te dwingen tot wat dan ook, vrijheid blijheid voor de een, dan ook voor de ander! En de Joden, wat vinden de Nederlandse Joden van deze razzia tegen de Polen? Wat vinden zij van de Polen? Jaarlijkse komen duizenden Joden van de hele wereld samen om zich tijdens hun schoolreisje te verdringen voor de poorten van Auschwitz. De Polen, de Joden, de Islamieten, en Nederland. ‘Het is smerig volk’ schrijft een voormalige NSB krant. ‘Een invasie’,, en de Turk zegt op de Nederlandse televisie dat we moeten leren van de geschiedenis, nooit meer Auschwitz.
In New York hoor ik nooit iemand over integratie of invasies, buitenlanders lijken een non-issue in de politiek en de samenleving. Misschien wel omdat niemand zich het lot van immigranten aantrekt, denk ik, misschien is dat het mooie wel van al die bemoeizucht, dat het onze bezorgheid uiting geeft, of niet misschien. Ik vraag me af of het werkelijke probleem van de Nederlandse integratie niet is dat Nederlanders nog steeds menen onder een kaasstolp te wonen in een wit polderland in een tijd toen kolonies nog normaal waren en buitenlanders zo exotisch dat je ervoor naar het Tropen Museum moest, reuze interessant allemaal die vreemde voorwerpen en gebruiken. Ligt het probleem van de multiculturele samenleving wel bij de nieuwkomers? Waar komt die dwangneurose van de Nederlander vandaan om zich zo intensief en bij voortduring overal maar mee te bemoeien? Die ijdele bemoeizucht, geboren uit een tomeloze betweterigheid waar elke oprechte interesse om die ander te begrijpen is uitgezogen, en waaraan autochtonen in Nederland worden onderworpen als wilsonbekwame kinderen met die zelfde witte heerser’s superioriteit van de allochtonen waarmee onze voorouders destijds de koelies op de plantages behandelden, is dat werkelijk deel van de oplossing en moet dat allemaal werkelijk?
Als witte allochtoon die Nederland al lang verlaten heeft, schiet ik in een spasme bij de eindeloze mediadebatten in Nederland over de ‘immigranten problematiek’ en betrap mezelf op plaatsvervangende schaamte als ik hardop uitspat: Laat me godverdomme eens met rust wil je! Flikker nu eindelijk eens een heel ver weg end op met je kut gezeik de godganse dag, met je dit moet je en dat moet je! En dan opeens realizeer ik me dat ik het eigenlijk tegen mezelf heb. En wat moet ik daar mee? He-le-maal niets! De sluier van de politieke correctheid is van het aangelaat van de lieve vrede in Nederland getrokken onder het mom dat alles gezegd moet kunnen worden vanwege onze vrijheid. Maar als alles gezegd wordt, ontstaan er ook tegenstellingen die je omwille van de lieve vrede juist alleen met weloverwogen formules bespreekbaar kunt maken, en zo is de politieke correctheid juist weer een middel om te bemiddelen in conflicten waar je anders geen oplossingen voor bereikt. En wat moet je hier dan allemaal mee? Helemaal niets.
Links:
Polen overspoelen ons land – Telegraaf, 24 November 2007
Hamit Karakus – PvdA
Centraal Bureau voor de Statistiek