The Lone Star Recipe
Is er een Kapitalistische Dokter in de Zaal?
Het Utopia van het collectieve bezit van de produktiemiddelen gold jarenlang als het panacee voor de ziektebeelden van de wereld: ongelijkheid, armoede, oorlog. Immers de diagnose was kapitalisme en het kanker van het kapitalisme was eigenbelang en prive bezit. Die diagnose bleef overeind ook na genocidale jarenplannen als de collectivisering van de landbouw door Stalin en de Grote Sprong Voorwaarts door de Grote Roerganger Mao, of de desastreuse uitbreiding van de Egyptische publieke sector door Nasser. Maar dergelijke stereotype voorbeelden uit het Stalinistische Tijdperk overtuigen niemand van de juistheid van welke diagnose of de werking van welk medicijn dan ook omdat ze gruwelijk absurd zijn. Het Derde Weg Socialisme van Kok en Blair stelt een nieuw medicijn voor de kwaal waaraan deze wereld lijdt, maar de diagnose wordt nauwelijks herzien. Dat de diagnose nog steeds als een Gouden Kalf door de linkse meute wordt aanbeden blijkt ook uit opmerkingen door Dolf Jansen in zijn 5-voor-12 column ‘Goed Doen’ op Spijkers met Koppen (VARA radio 2, zaterdag 5 februari 2005). ‘Wij, het Westen, de Amerikanen, hebben alles, maken alles op.’ Het Kwaad, het Kapitalisme, zeg maar Amerika.
De kwaal, de ongelijke verdeling van welvaart en bezit, roept onwillekeurig gevoelens van onrecht op in onze ziel. De ziel, net als God, is een van de laatste onontdekte geheimen in de wereld, maar zij is voelbaar echt en overtuigend. Dat die ongelijke verdeling nu juist in haar kern haar eigen oplossing met zich meedraagt is het ware geheim van elk geheim, zoals geluk altijd dicht bij huis of in laag water gevonden wordt. Ongelijke verdeling wordt namelijk gekenmerkt door een enorm paradoxaal, eigenaardig, edoch aantrekkelijk principe: winstgevendheid. Niets is zo winstgevend als een goed dat ongelijk verdeeld is. Olie is een simpel maar mooi voorbeeld om de rechtvaardigheid van de vrije markt aan te tonen. Normaliter staan bij het noemen van deze twee woorden: winst en olie, de haren al overeind bij een groot deel van de Europese bevolking, omdat hierbij de wet van het behoud van het Kwaad (winst + olie = Amerika) geldt.
Olie is uitermate ongelijk verdeeld in de wereld. Sommige landen hebben heel veel olie, anderen heel weinig, sommige gebruiken heel weinig, andere heel veel, in de zomer wordt weinig olie, in de winter veel olie gebruikt, en dus zit er veel winst in olie, dat is mooi want landen met olie zijn vaak arm, landen zonder olie rijk. Maar hoge winsten hebben vaak een naar neveneffect: risiko. Het opslaan van goedkope zomer olie is duur, maar de prijs van winter olie is hoog, ergo, hoog risiko met hoge winst. Dergelijke ongelijke verdelingen van vraag en aanbod bestaan overal in de maatschappij, overal in de wereld. Staatssubsidies en -heffingen kunnen soms een oplossing bieden voor dergelijk onrecht, ze stabiliseren prijzen gedurende het jaar, maar het verlagen van het risiko drukt de winst, en erger nog, het verstoort de werking van vraag en aanbod door het scheppen van een kunstmatige vraag. Die kunstmatige vraag blijkt soms in werkelijkheid slechts te bestaan uit een bodemloze put of iemands binnenzak. Het medicijn is soms erger dan de kwaal, want geld geef je maar 1 keer uit.
Wat veel linkse rukkers niet weten is dat die verstoring van de vrije markt zelf echter ook vooral mogelijkheden voor winst schept, als namelijk de kunstmatige vraag in elkaar stort, de prijzen kelderen, en goederen ondergewaardeerd raken. Ongewild (?) spelen socialistische staatssubsidies en heffingen dus onder 1 hoedje met dezelfde speculanten en investeringsmaatschappijen die zij als de bron van het onrecht en kwaad afschilderen, waartegen zij vechten. Daarmee houden linkse politici hun eigen politieke en ethische draagkracht in stand door achter hun eigen staart te hollen, maar zonder werkelijke oplossingen te berde te brengen.
Ziedaar: the Lone Star Recipe. Lone Star Funds is een succesvol investeringsfonds met een neus voor ondergewaardeerd kapitaal en in Nederland onder andere bekend van de overname van BI-LO and Bruno’s van Ahold. Markten waarin de waarde van een goed onduidelijk is zijn bij uitstek aantrekkelijke markten voor investeerders die op zoek zijn naar koopjes met een hoog potentieel. Azie is sterk in trek, maar ook Oost-Europa en Duitsland zijn hip. Na de Vereniging van de twee Duitslanden werden enorme sommen geld in de Oost-Duitse gebieden gestopt. Duitse banken gaven 200 miljard Euro aan risikovolle leningen uit. Duitse banken proberen nu veelal van deze leningen af te komen door ze te verkopen aan risikovolle investeerders. Lone Star V, het vijfde fonds van Lone Star Funds, haalde 5 miljard dollar op en investeert daarvan maar liefst 1 derde in Europa, grotendeels Duitsland, terwijl het fonds in totaal meer dan 6 miljard dollar aan risikovolle leningen overnam in Duitsland.
Fund, date started Main Region % Annual Return Fund Size (x million)
Brazos Fund, 1995-03 North-America (100%) 28% $247
Lone Star Fund III, 2000-07 Japan (58%) 26% $2.300
Lone Star Fund IV, 2001-12 Japan (43%) 21% $4.200
Lone Star Fund II, 1998-09 Japan (50%) 18% $1.200
Lone Star Opportunity Fund, 1996-11 North-America (80%) 9% $396
In Berlijn was afgelopen jaren veel te doen rondom de investeringen van Lone Star. Lone Star aasde op de enorme slechtpresterende staatsparticipaties van de stad Berlijn, terwijl de stad Berlijn dringend behoefte heeft aan contant geld om haar tekorten te betalen. In een stad waarin de Vereniging en de omschakeling naar een vrije markt niet veel goeds voor de toekomst belooft, mede door het wegvallen van de enorme hoeveelheden subsidie die Geallieerden in de stad gedurende de Koude Oorlog pompten, was de komst van een Amerikaanse investeringsmaatschappij als toppunt van Amerikaans kapitalisme echter omstreden. De komst van Lone Star viel bovendien samen met de hervormingen van de Duitse welvaartstaat en economie volgens beleid van de commissie Haertz en kanselier Schroeder. Lone Star beoogt rond de 15.000 tot 20.000 huurwoningen te bezitten, 15 hotels, en 40 gebouwen van onder andere het Duitse Rode Kruis te verwerven.
De voorspelling is dat Grayken (die zijn Amerikaanse staatsburgerschap opgaf voor een Iers) en Short, de ‘key men’ van Lone Star, azen op een Europese bank. Dat is hoogstwaarschijnlijk een Duitse bank. In dat geval zal Hudson Advisers in Dallas, de aan Lone Star geallieerde schuldeisers, de uitstaande schulden moeten innen. De vraag is hoe Grayken en zijn Lone Star zich staande houden in een Europese markt waarin ideologische principes voortdurend met elkaar in de clinch liggen en de publieke opinie een grotere rol in politiek en economie spelen. Vooralsnog lijkt Lone Star aan de winnende hand te zijn in de overnames in Duitsland en Europa. Maar een stugge en bureaucratische Duitse en Europese markt in zijn portfolio zal ook voor onverwachte kunstmatige verrassingen kunnen zorgen. Kwaal, diagnose en remedie zijn in Europa immers in hoge mate vertroebeld door ideologische principes.
Links:
Berliner Zeitung – Geld aus Texas fuer Berlin
Ahold – Ahold completes sale of BI-LO and Bruno’s to Lone Star
Hudson Advisors
Brazos Fund (March 1995)